wolalabym

dopadł mnie mrok przed którym uciekałam dzwonię do Igi, odbiera: - Iga jest źle -w skali od 1-10? -100 -ile wypiłaś? -za dużo -ile, maleńka ile? -kończę butelkę -drinki się barwią? -nie -zuch dziewczynka niech mnie ktoś powstrzyma

Myślałam już, że coś się zmienia, ale  doświadczenie uczy, że nie mogę tak wierzyć w rozwój. To, że ja staram się otwierać umysł nie znaczy, że inni są tacy sami; że ja wiem i rozumiem, nie znaczy, że ktoś jest w stanie swoją małą głową objąć to co jest w mojej +Boże, znowu to robię.

Nie opisane jest to co się dzieje we mnie, pod wpływem tych wszystkich nastrojów, środków, pół środków, pół słówek i głównie poczucia oderwania od rzeczywistości. Chyba znalazłam ten sposób, ten balans cały, żeby utrzymać się na chyboczącej się linie (nie mów hop, jeszcze będziesz płakać jak nogę złamiesz, i nos, i żebro i rękę i czaszka pęknie na pół albo i więcej kawałków, rozsypie się po betonie, bez krwi, na czysto i odłamki będziesz zbierać latami, żeby wszystko mog&#